نتایج پژوهشی ۳۰ ساله روی سه هزار زوج نشان داد یک بوسه شش ثانیهای برای تحریک ترشح هورمون اکسیتوسین در بدن کافی است. همان هورمونی که بهعنوان عامل اصلی در ایجاد پیوند و ارتباط عاطفی بین نوزاد و مادر شناخته میشود و به عقیده محققان، با آرام کردن مرکز ترس در مغز، به رابطه حس اعتماد میبخشد.
محقق این پژوهش، تاکید میکنند که شش ثانیه مدتی نیست که تصادفی و دلخواهی انتخاب شده باشد. او به تحقیقات پل زک اشاره کرد که نشان داده بود یک بغل کردن ۲۰ ثانیهای نیز چنین اثری دارد و گفت:
این شیوه صمیمیت یعنی بغل کردن طولانی یا بوسه کوتاه، احساس آرامش و تعلق خاطر ایجاد میکند و این احساس به قدری قوی است که به فرد این تصور را میدهد که گویی به خانه بازگشته؛ یعنی رسیدن به یک وضعیت عاطفی و روانی راحت و امن.
بوسه طولانی نوعی صمیمیت فیزیکی است که برای زوجهایی که رابطه آنها مستحکم و پر از اعتماد است، بهترین تاثیر را دارد و میتواند به تقویت ارتباط عاطفی و اعتماد در روابطی که پایههای محکمی دارند، کمک کند اما برای زوجهایی که مشکلات عاطفی و تنشهای شدید دارند، احتمالا چندان اثرگذار نباشد؛ خصوصا اگر سطح بیاعتمادی بین آنها بالا باشد، این صمیمیت واقعی به نظر نخواهد رسید.
زوجها این بوسه شش ثانیهای را به یک روال روزانه تبدیل کنند. زیرا ایجاد و حفظ آیینهای ارتباطی میتواند به جلوگیری از افتادن در دام روابط ماشینی، تقویت حس عاشقانه و ارتباط عاطفی میان زوجها کمک کند. با این حال همچنان مهم است که از این روال لذت برده شود و به چیزی که باید انجامش داد، تقلیل پیدا نکند.
